Nie otrzymując odpowiedzi, Léa podnosi głos: „Powiem rodzicom!” , po czym grozi, że powiadomi dyrektora. Atmosfera staje się nieco napięta, a koledzy Léi spuszczają wzrok. Nauczycielka, daleka od zniechęcenia, zapowiada, że poprosi ucznia o odpowiedź. I właśnie w tym momencie pojawia się niespodziewany wybawca…
Prawda wychodzi na jaw… i jest świetlista!
Romuald, pilny uczeń, zawsze gotowy do podjęcia wyzwania, spokojnie podnosi rękę. Zna odpowiedź. Spokojnym tonem oznajmia: „Źrenica oka”. Chwila ciszy, po czym nauczyciel z uśmiechem potwierdza: „Dokładnie”.
To objawienie. Cała klasa wybucha śmiechem, uświadamiając sobie ogromne nieporozumienie. A Léa, czerwona ze zdumienia, zdaje sobie sprawę, że jej wyobraźnia chyba trochę za bardzo poniosła.
Słodko-gorzka lekcja… ale niezapomniana!
Nauczyciel, w ostatnim słowie pełnym humoru i pedagogicznej empatii, udziela Léi potrójnej lekcji: „Po pierwsze, twój umysł jest trochę zbyt kreatywny. Po drugie, nie przejrzałaś swoich lekcji. I po trzecie… pewnego dnia możesz być bardzo, bardzo rozczarowana”.
Pyszna chwila, coś pomiędzy humorem a refleksją , która przypomina wszystkim – zarówno młodym, jak i starszym – że nasze interpretacje czasami mówią o nas więcej niż słowa, które słyszymy.
To dowodzi, że prosty kurs biologii może czasami dać o wiele więcej niż lekcja biologii!
