Budynki uszkodzone przez wodę doświadczają tworzenia się złożonych kombinacji zanieczyszczeń w powietrzu i kurzu, które tworzą mieszankę toksycznych chemikaliów. Powoduje to również powstawanie toksycznych substancji, takich jak mykotoksyny, które pozostają na zarodnikach pleśni i fragmentach uwalnianych do powietrza.
Należy pamiętać, że choroba pleśni nie jest wywoływana przez pojedynczą toksynę, ale w większości przypadków pojawia się w obszarach lub budynkach uszkodzonych przez wodę.
Najnowsze badania wykazały, że zatoki mogą być częstą przyczyną przewlekłych chorób wywołanych przez pleśń.
Niestety okazuje się, że połowa budynków, w których mieszkamy, jest uszkodzona przez wodę, co prowadzi do pleśni i chorób pleśniowych u osób podatnych na nią. Biorąc pod uwagę fakt, że większość z nas spędza dużo czasu w pomieszczeniach, w biurze lub w domu, powinniśmy wszyscy nauczyć się, jak zmniejszyć wpływ tych toksyn.
Dokładniej rzecz biorąc, toksyczność pleśni zalicza się do szerokiej kategorii chorób wywoływanych przez biotoksyny i nazywa się ją również zespołem ogólnoustrojowej reakcji zapalnej (SIRS).
Dr Ritchie Shoemaker, autor 8 książek na ten temat, m.in. Surviving Mold: Life in the Era of Dangerous Buildings, definiuje SRIS następująco:
Zespół przewlekłej reakcji zapalnej (CIRS) to: „ostra i przewlekła ogólnoustrojowa reakcja zapalna, nabyta w wyniku narażenia na środowisko wewnętrzne uszkodzonego przez wodę budynku, w którym bytują organizmy toksyczne, w tym, lecz nie tylko, grzyby, bakterie, promieniowce i prątki gruźlicy, a także czynniki zapalne…”.
Dr Shoemaker zauważa również, że „24% osób nie jest w stanie dać odpowiedniej odpowiedzi za pomocą przeciwciał i stanowią oni część 95% osób, które zachorowały w wyniku uszkodzeń budynków spowodowanych przez wodę”.
Dlatego teraz opiszemy rolę DNA i jego wpływ na predyspozycje do zachorowań na choroby wywołane przez pleśń.
Jak stwierdził dr Shoemaker, około 24% populacji jest genetycznie podatnych na toksyczność pleśni, ponieważ mają gen odpowiedzi immunologicznej HLA-DR.
